Inkomen

Het merendeel heeft ongelijke inkomsten. Dit is vaak ontstaan op het moment dat er kinderen zijn geboren maar soms ook al voor die tijd waardoor de keuze is gemaakt dat degene die het minst aan inkomen heeft, meer zorg voor de kinderen heeft en in veel gevallen zelfs volledig voor de zorg van de kinderen gaat en een baan of andere inkomsten laat voor wat het is. De ander heeft hierdoor gelegenheid zich te ontwikkelen en te groeien in zijn werk en inkomen.

Balans

Binnen de relatie of het gezin was een balans aanwezig in taken zorg voor kinderen en zorg voor inkomen. Vaak merk je al wel dat niet beiden hier gedurende de relatie tevreden mee was maar er ook geen veranderingen hadden plaatsgevonden die de balans meer terug konden brengen. Veelal was een verandering hierin ook moeizaam omdat beiden een hele structuur hierop gebouwd hadden. De partner die (meer) voor het inkomen heeft gezorgd lijkt vooral hier verantwoordelijk voor en degene die heeft gekozen om merendeel de zorg voor de kinderen te dragen, ziet dit als zijn of haar verantwoording.

De scheiding

De afgelopen jaren zie je in scheidingssituaties steeds meer dat degene die in de relatie de verantwoording heeft genomen voor de inkomsten, na scheiding meer zorgtaken wil krijgen en van de ander verwacht meer verantwoording in inkomsten te nemen. Degene die de zorgtaken als verantwoording op zich heeft genomen begeeft zich op onbekend terrein en is afhankelijk van de inkomsten van de ander.

Geven en nemen

In het scheidingproces worden inkomsten en zorg geïnventariseerd, besproken en uitgewerkt. De afhankelijkheid wordt verdeeld over beiden. In een meest ideale situatie gunt de een de ander de zorg voor de kinderen en de ander de een de tijd om voor inkomsten te gaan zorgen. Het zou moeten gaan om geven en nemen waarbij de realiteit niet uit het oog verloren gaat. Wanneer de een niet kan geven of de ander niet kan nemen komt het aan op de welwillendheid van beiden om te bewegen.

Annemarie de Keijzer & Grietje Verkleij